Owoce morwy białej zawierają aż do 20% cukrów - głównie glukozę, maltozę, sacharozę i fruktozę; ponadto kwasy organiczne - cytrynowy i jabłkowy oraz olejek lotny. Ze względu na tak dużą zawartość łatwo przyswajalnych cukrów, ludność zamieszkująca Himalaje suszy owoce, miele na mąkę i używa jako dodatku do potraw. Natomiast suszone owoce zabierane są tam w dalekie podróże jako pożywienie wzmacniające i regenerujące siły.
Kwiaty jasnoty białej pozwalają na stworzenie delikatnego w smaku, ziołowego naparu. Wpływają na samopoczucie przed oraz podczas miesiączki, poprawiają apetyt i wspomagają pracę układu pokarmowego.
Szyszki chmielowe działają uspokajająco, łagodnie nasennie i moczopędnie, a także obniżają ciśnienie krwi. Zwiększają wydzielanie soków trawiennych i łaknienie, działają silnie bakteriobójczo. Stosowane są w nerwicach i bezsenności jako środek uspokajający i nasenny. Zewnętrznie stosuje się je do mycia głowy przy wypadaniu włosów i przy łojotoku.
Lukrecja jest jedną z najstarszych roślin stosowanych w nieżytach dróg oddechowych. Już w starożytnym Egipcie, Grecji, Rzymie uchodziła za bardzo skuteczny lek. Uważano też, że jej korzeń posiada magiczną moc. Wysoko ceniona była w medycynie chińskiej.
Korzeń mniszka doskonale reguluje i wspomaga pracę nerek, wątroby, ma właściwości delikatnie moczo- i żółciopędne. Wspomaga leczenie reumatyzmu i anemii. Ponadto korzeń mniszka (tak jak i kwiat czy łodyga) może być źródłem syropu, o niezwykle szerokim zastosowaniu.
Napary z liści szałwii stosuje się w stanach nieżytowych i zapalnych żołądka i jelit, zwłaszcza z nadmierną fermentacją, w uszkodzeniach wątroby, w nadmiernej potliwości różnego pochodzenia pomocniczo w nadmiernej laktacji u matek karmiących. Zewnętrznie - stosuje się m.in. do płukania w zapaleniach jamy ustnej.