Nadczynność tarczycy to schorzenie polegające na nadmiernym wydzielaniu hormonów tarczycy. Przyczyny mogą leżeć w samym gruczole – zazwyczaj dochodzi do autoimmunologicznego pobudzania receptorów tarczycy, co skutkuje nadmiernym wydzielaniem tyroksyny i trójjodotyroniny. Organizm nie jest w stanie kontrolować tego zjawiska. Inna przyczyna to zaburzenia przysadki (nowotwór, gruczolak), które powodują nadmierna stymulacje tarczycy. Zioła na nadczynność tarczycy łagodzą jej objawy i wspomogają jej leczenie.

Morszczyn pęcherzykowaty zawiera związki fenolowe, polisacharydy, chlorofil, fukozan, karotenoidy i minerały – szczególnie jod (w postaci dijodotyrozyny) i selen, związane organicznie. Glon ten zawiera również witaminy (A, B1, B2, C) oraz inne pierwiastki, takie jak potas, wapń, miedź, cynk, brom i mangan. Morsczyn pęcherzykowaty reguluje rytm wypróżnień,pobudza pracę tarczycy,wspomaga proces odchudzania,pomaga w bólach reumatycznych i artretycznych,wygładza i ujędrnia skórę,reguluje ciśnienie tętnicze krwi i ogranicza progres zmian miażdżycowych,wspomaga układ odpornościowy,działa moczopędnie, likwiduje obrzęki.

Ziele nostrzyka posiada wiele właściwości leczniczych które mają ogromny wpływ na organizm człowieka. Wśród najbardziej znanych zalet tego ziela wymienia się:właściwości umożliwiające zmniejszające krzepliwość krwi,wzmacnia naczynia żylne i limfatyczne,usprawnia gojenie ran,posiada właściwości uspokajające,zmniejsza przepuszczalność naczyń włosowatych.

Ziele skrzypu polnego ma właściwości moczopędne,remineralizujące,antydegenerujące,ściągające,hamuje wszelkie krwawienia,hemopoetyczne,właściwości gojące,działa pobudzająco na przemianę materii.

Ziele przetacznika charakteryzuje się działaniem moczopędnym, ułatwiającym trawienie, poprawiającym pracę żołądka oraz jelit. Ze względu na swoje delikatne działanie moczopędne i napotne, sprzyja oczyszczaniu organizmu ze szkodliwych efektów przemiany materii. Co najważniejsze, przetacznik oczyszcza również krew z cholesterolu.

Kora dębu stosowana wewnętrznie, leczy biegunki, nieżyty żołądka i jelit. Jest niezastąpionym środkiem w leczeniu zatruć pokarmowych i żółtaczki. Garbniki zawarte w korze dębu zapobiegają utracie wody i elektrolitów i powodują zagęszczanie mas kałowych. Kora dębu ma także właściwości antyseptyczne, ściągające i przeciwzapalne. Stosowana zewnętrznie pomaga w leczeniu stanów zapalnych skóry, zapalenia jamy ustnej i gardła, odmrożeń, oparzeń, hemoroidów, egzemy, nadmiernej potliwości.

Porost islandzki ma działanie wykrztuśne oraz przeciwkaszlowe, osłaniające, przeciwbakteryjne, przeciwzapalne, wzmacniające, odkwaszające, regulujące pracę wątroby oraz trzustki, oczyszczające z toksyn, moczopędne, uspokajające, przeciwpotne, gojące, poprawia trawienie oraz przemianę meterii.

Korzeń lukrecji jest wykorzystywany do łagodzenia problemów żołądkowo-jelitowych. W przypadku zatrucia pokarmowego, wrzodów żołądka lub zgagi ekstrakt z lukrecji może przyspieszyć regenerację błony śluzowej żołądka i przywrócić jego równowagę. 

Kłącze perzu posiada właściwości moczopędne oraz łagodzące, uśmierzające ból. Dlatego kłącze perzu pobudza wydzielanie moczu i ułatwia wydalanie z organizmu toksycznych produktów przemiany materii, a głównie mocznika. Jest ziołem najczęściej używanym na problemy związane z infekcjami przewodu moczowego, np. zapalenie pęcherza czy zapalenie cewki moczowej. Perz właściwy zarówno chroni kanaliki moczowe przeciwko wszelkim infekcjom i czynnikom drażniącym, jak również powoduje zwiększanie wydzielania moczu, co ułatwia pozbycie się toksycznych produktów przemiany materii z organizmu.