Wiązówka znajduje zastosowanie w łagodzeniu objawów przeziębienia i grypy (gorączka, stan zapalny dróg oddechowych). Surowiec może być wykorzystywany w dolegliwościach ze strony przewodu pokarmowego (biegunka, zgaga, wrzody). Wiązówka polecana jest w chorobach reumatycznych, w dnie moczanowej, w zakażeniach skóry i w zapaleniu spojówek. W kosmetyce stosowana jest na rany, trądzik, przebarwienia, przetłuszczające się włosy, a także jako dodatek do kąpieli relaksacyjnych.
Badania naukowe potwierdziły obecność kwasu salicylowego w wiązówce błotnej, a także aldehydu salicylowego. Ponadto w roślinie obecne są flawonoidy, glikozydy fenolowe, garbniki, olejki eteryczne. Kwiaty, liście, łodygi i owoce zawierają flawonoidy takie jak rutozyd, hiperozyd, spireozyd, glikozyd kemferolu i kwercetynę. W kwiatach wykryto też garbniki, kwasy organiczne (salicylowy, askorbowy, cytrynowy), kumaryny, gaulterynę i izosalicyny. Ponadto zawierają one olejek eteryczny, w skład którego wchodzą: salicylan metylu, wanilina, aldehyd salicylowy, heliotropia.
Pyłek kwiatowy wiązówki zawiera witaminy: B1, B2, C oraz E. W zielu zaś obecny jest hiperozyd, izokwercytryna, spireozyd, awikularyna, kwercetyna, zaś w korzeniach – hiperozyd, rutozyd, kwercytyna, kwercetyna, awikularyna, spireozyd, luteolina. W zielu i korzeniach zidentyfikowano 18 fenolokwasów, m.in. syryngowy, wanilinowy, galusowy. Dzięki tym składnikom możliwe jest działanie lecznicze wiązówki.